resoan na ialma,
No colo, un neno pequeno
que chora sen calma.
Non chores,
meniño, non chores.
Non chores
que as bágoas son caras.
Que os aires
tinxidos de medo,
xa choran por todos,
xa tran mortos e mágoas.
No fresco do río
"vermello" asolaga.
Arrastra o sangue dos mortos.
Dos homes que recibiron balas.
Non chores,
meniño, non chores.
Non chores,
que as bágoas non mandan.
Que rixen uns poucos no mundo,
e eses non merecen nada.
Nen choros, nin prantos,
Nen bágoas, nin mágoas.
Que asasinando ó mundo,
asasinan tamén a súa ialma.
No hay comentarios:
Publicar un comentario